Odmiana nazwisk na zaproszeniach ślubnych

Każda przyszła para młoda nim wypowie sobie sakramentalne TAK, najpierw musi skompletować listę gości, wybrać albo zaprojektować zaproszenia a następnie je wypełnić. Właśnie – wypełnić wraz z poprawnie podanym nazwiskiem. I tu pojawia się bardzo często problem, który spotyka niejednego organizatora wesela. Nie każdy jest bowiem polonistą. Jak więc dobrze się przygotować do tej czynności? Gdzie sprawdzić pisownie owych nazwisk, aby potem nikt nie poczuł się urażony? Najlepiej u nas, ponieważ podamy Ci kilka najczęściej pojawiających się przypadków i wyjaśnimy, poprawność form gramatycznych. Zatem zaczynamy.

Najwięcej przypadków z gafą przy wypełnianiu zaproszenia ślubnego spotkasz w sytuacji, gdy na twoim ślubie pojawić się mają goście z zagranicy lub z Polacy z obcobrzmiącym nazwiskiem. Tutaj należy zwrócić uwagę na płeć, zakończenie nazwiska i narodowość weselnika.

Tych nazwisk nie odmieniaj

Mamy dla Ciebie kilka uwag. Nie odmieniaj nazwisk męskich, które są zakończone w wymowie na „ła”, np. Dubois – poprawna forma powinna więc brzmieć „mamy zaszczyt zaprosić Pana Dubois…”. To samo dotyczy nazwisk zakończonych na samogłoskę, np. Nehru. Podstawową formę muszą zachować również nazwiska męskie zakończone w wymowie na akcentowaną samogłoskę, po których mogą występować niewymawialne „–s”, „-x”.

A te jak najbardziej tak

Męskie nazwiska z pisaną końcówką „a” odmienia się jak wyrazy pospolite oraz imiona zakończone na tę samogłoskę, czyli np. Zola – Zolę z wyjątkiem nazwisk zakończonych na „ła”.

Odmiany podobnej do przymiotników wymagają również nazwiska z końcówką „i” (w wersji pisanej „-i, -ie”) oraz „-y, -e” (piszemy: „e, é, eé, ai, eu”) z niemymi „-s” lub „-x”, np. Verdi – Verdiego.

Słowiańskobrzmiące nazwiska zakończone samogłoską „-o” odmieniają się ja te z końcówką „a” albo rzeczowniki pospolite, np. Matejko – Matejkę.

Inaczej się ma sytuacja z niesłowiańskimi nazwiskami z końcówką „-o” (z wyj. Nazwisk z akcentem na ostatnią sylabę) – ich odmiana przebiega jak w przypadku nazwisk męskich, np. Pirandello.

Pamiętaj jednak, że niezmiennie nieodmienne formy nazwisk to: Brando, Castro, Eco, Franco, Ionesco.

Męskie nazwiska, których wymowa i pisownia kończy się na spółgłoskę odmieniają się jak polskie imiona oraz nazwiska, ale też podobnie jak rzeczowniki pospolite żywotne.

Trzeba też wiedzieć, że niektóre nazwiska mają dwie formy gramatyczne, np. Dąb – Dąba, Dęba; Gołąb – Gołąba, Gołębia; Kocioł – Kozioła, Kotła; Kozioł – Kozioła, Kozła.

Jeśli zaś gość ma dwa nazwiska polskie lub zagraniczne, to koniecznie na zaproszeniu odmieniaj oba człony, np. Boy Żeleński – Boya Żeleńskiego lub Mendelssohn Bartholdy – Mendelssohna-Bartholdy’ego, z wyjątkiem gdy pierwszy człon nosi znamiona przydomku lub jest nazwą herb – wtedy pozostaje nieodmienny, np. Pobóg-Malinowski.

Również będące elementem nazwisk Saint, de, von, Ibn, Mac, Mc nie podlegają odmianie.

Z kolei nazwiska damskie z końcówkami: „-a, – ska, -cka, -dzka czy -ewa, -owa” odmieniają się jak przymiotniki, np. Brzozowska – Brzozowską. Natomiast te z końcówką „-a” mają odmianę podobną do odmiany rzeczowników pospolitych, np. Cebula – Cebulę. Podobnie rzecz ma się w przypadku nazwisk panieńskich z końcówką „-ówna, – anka”, np. Kozakówna – Kozakównę. Reszta nazwisk nie podlega odmianie.

W przypadku żeńskich nazwisk dwuczłonowych, to podlegają one odmianie tylko wtedy, gdy jedno z nich jest zakończone na „-ska, -cka, -owa, -ina”: Skłodowska-Curie – Skłodowską-Curie oraz gdy mają końcówkę „-a”, np. Pawlikowska-Jasnorzewska – Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej.

Gdy w mianowniku liczby pojedynczej nazwiska gości są zakończone na obojętnie jaką spółgłoskę lub samogłoskę ”-a, -e, -o” odmieniają się jak rzeczowniki, np. Pakuła – Pakułów.

Najłatwiej jest z odmianą form przymiotnikowych żeńskich nazwisk mających końcówkę „-i/-y”, ponieważ wtedt intuicyjnie odmienisz je jak przymiotniki, np. Kowalski – Kowalskich.

Jak zapewne zauważyłeś, odmiana nazwisk nie jest aż tak skomplikowana. Wystarczy jedynie zapoznać się kilkoma zasadami i stosować je według określonego schematu. Wtedy możesz mieć pewność, że nie popełnisz żadnej gafy.